sobota, 19 grudnia 2015

Ars moriendi

W dniu dzisiejszym Drukarnia Radziwiłłowska wydała sztukę ,,Ars moriendi" autorstwa Karola Radziwiłła. Jest to debiut dramatopisarski Kanclerza Rzeczypospolitej. Oto fragment Jego wypowiedzi:


Publikacja dramatu ma miejsce, moim zdaniem, w szczególnym czasie. Podróżując po różnych mikronacjach da się odczuć atmosferę wyczekiwania z pewną dozą niepewności, związaną z przełomowymi wydarzeniami. W Dreamlandzie ma miejsce zmiana na tronie, naród głosuje w referendum nad przekazaniem pełni władzy w ręce króla, pojawia się wizja ukierunkowania na kulturę i odejście od polityki. Sarmacja wybiera posłów na nową kadencję Sejmu. Surmenia po kryzysie władzy i niejednej aferze m.in. kloningowej (fatum, które ciąży nad Surmenią?) dokonuje wyboru nowego archonta. Aguria próbuje przezwyciężyć kryzys braku aktywności (którego, co ciekawe, podłożem nie jest brak obywateli, ale wypalenie „starych” mieszkańców). Rotria dogorywa, traci swój autorytet, podczas gdy mnożą się kościoły lokalne, pojawia się jednak wizja zjednoczenia i zakończenia schizm. W końcu w Rzeczypospolitej po elekcji nowego króla wyczekuje się na to, co nowy król może wnieść w rozwój państwa. Podsumowując, mieszkańcy mikroświata czekają na to, co przyniesie jutro. Ale nie zwykłe, codzienne jutro, tylko jutro z najwyższej półki, o którym na lekcjach historii uczyć się będę kolejne pokolenia. Posługując się religijną nomenklaturą nieistniejącego świata, jest to swego rodzaju Adwent, a więc nie tylko oczekiwanie, ale też nawrócenie, pokuta. I właśnie jako element tej pokuty, rachunku sumienia należy potraktować ,,Ars moriendi”.

Inspiracje? Antyczne, biblijne, średniowieczne, romantyczne, neoromantyczne... Dramat jest moją prywatną oceną i komentarzem do wydarzeń otaczającej nas rzeczywistości. Ściślej mówiąc, w kolejnych scenach drugiego aktu odnoszę się do poszczególnych mikronacji. W sposób raz realistyczny, a raz symboliczny, opisuję (oczywiście subiektywnie) zastaną tam rzeczywistość. Wybór opisywanych mikronacji nie jest jednak przypadkowy, a prezentowane postacie i ich postawy są ze sobą powiązane, ukazując obraz całego mikroświata. Pesymizm, spowodowany mnogością grzechów, wad i złych postępowań, zostaje ostatecznie przezwyciężony. Tak, jak człowieka grzesznego, ale skruszonego czeka zbawienie, tak też mikroświat powstanie z kryzysów silniejszy, o ile pozbędzie się swoich grzechów

W utworze nawiązuję również do grupy artystycznej ,,Altborczyk” wyznaczającej ,,nowe standardy sztuki” w Sarmacji, a także do niektórych dyskusji prowadzonych na łamach mikroświatowych czasopism., 

Zdaję sobie sprawę, że zastosowany minimalizm formy nie ułatwi interpretacji czytelnikowi. Szczerze powiedziawszy, nie umiałbym inaczej. Wytłumaczę się tym, że elementy symboliczne nie mają jednego określonego znaczenia, a więc każda interpretacja jest dobra, nawet jeżeli niezgodna z moją.

Przywołując wspomniany minimalizm zamilknę już, aby nie powiedzieć za dużo.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz